అప్పటి నుంచి డిప్రెషన్‌లోకి వెళ్ళిపోయా!

22 Mar, 2014 22:35 IST|Sakshi

 నాటకాలు, సినిమా - రెండూ ఆయన కళ్ళు. ఇప్పటికి ఏకంగా ఎనిమిది వేల పైచిలుకు నాటకాల్లో జీవించారు. ఎనిమిది వందలకు పైగా సినిమాల్లో నటించారు. కానీ, విసుగూ విరామం లేని నాలుగు దశాబ్దాల సినీ జీవితం తరువాత ఇవాళ రాని అవకాశాల కోసం పరిగెత్తలేని పరిస్థితి రాళ్ళపల్లి వెంకట నరసింహారావుది. నాలుగు రాళ్ళు వెనకేసుకోని జీవితం.. ఎదిగిన బిడ్డను దూరం చేసిన దైవం.. మారుతున్న సినీ ప్రపంచపు నైజం.. వీటి మధ్య ఎవరైనా ఏం చేస్తారు? రాళ్ళపల్లి మాత్రం తనకు ఇష్టమైన రంగస్థల శాఖలో పరిశోధన చేస్తున్నారు. మానని గాయాలకు మందు వెతుక్కుంటున్నారు... అదీ ఈ అరవై ఎనిమిదేళ్ళ వయసులో! అసలు ఏమైందో, ఏమిటో, రాళ్ళపల్లి ఏం చెబుతున్నారో చదవండి...
 
 ముప్ఫై అయిదేళ్ళు యంత్రంలా పనిచేశాక, ఈ స్తబ్దత ఇబ్బందిగా ఉందా?

 రాళ్లపల్లి: ఇబ్బందే మరి. పని చేయడానికి అలవాటు పడ్డవాడు ఖాళీగా ఉండాలంటే పిచ్చెక్కిపోతుంది. పది పదిహేను రోజులైనా పనుంటే, మిగతా సమయం ఆధ్యాత్మిక, సాంస్కృతిక కార్యక్రమాలకు కేటాయించొచ్చు. కానీ నెలంతా పనే లేకుండా ఉండటమంటే... ప్రశాంతత ఎక్కడుంటుంది. ఖర్చులేమన్నా తగ్గాయా అంటే... అదీ లేదు. 800 పై చిలుకు సినిమాలు చేశా. వాటిల్లో సవ్యంగా డబ్బులిచ్చిన వాళ్లు ఎంతమంది? పైగా మా రోజుల్లో పారితోషికాలూ తక్కువే. పెద్దగా వెనకేసుకుందీ ఏమీ లేదు.
 
 ఈ మధ్య ఏమైనా సినిమాలు చేశారా?

 రాళ్లపల్లి: ఏవో చేశాన్లేండి.. అన్నీ అరకొర వేషాలే. ఈ పాత్రలు చేస్తుంటే.. మేనేజర్‌గా పనిచేసిన చోటే గుమాస్తాగిరి వెలగబెడుతున్న ఫీలింగ్. నటుడు అనేవాడికి హోమ్‌వర్క్ చేసుకునే స్థాయిలో పాత్ర ఉండాలి. జాబ్ శాటిస్‌ఫ్యాక్షన్ ఎలాగూ లేదు. పోనీ జేబు శాటిస్‌ఫ్యాక్షన్ అయినా ఉండాలిగా? మా రోజుల్లో మానవతా విలువలుండేవి. ఈ రోజుల్లో అదీ లేదు. మీ ఇంటికొస్తే ఏమిస్తారు? మా ఇంటికొస్తే ఏం తెస్తారు? అన్నట్లు తయారయ్యారంతా.
 
 అంటే... కళాకారుడైనందుకు బాధ పడుతున్నారా?

 లేదు లేదు. కళాకారుణ్ణి అయినందుకు ఎప్పుడూ గర్విస్తా. ఆర్టిస్ట్‌గా నాకు అవకాశాలు తగ్గొచ్చు కానీ... ప్రేక్షకహృదయాల్లో నా స్థానాన్ని మాత్రం ఎవరూ చెరిపేయలేరు కదా. రంగస్థలంపై నేను ఇప్పటికీ బిజీగానే ఉన్నా.
 
 అసలు మీ నట ప్రస్థానం ఎలా మొదలైందో చెప్పండి?

 మాది పశ్చిమ గోదావరి జిల్లాలోని రాచపల్లి. 1958లోనే హైదరాబాద్ వచ్చేశాం. టెన్త్‌తో పాటు ఇంటర్ రెండేళ్లూ నాంపల్లి ప్రభుత్వ కళాశాలలో చదివా. టెన్త్‌లో ఉన్నప్పుడే రంగస్థల ప్రవేశం జరిగింది. తొలి నాటకం ‘కన్యాశుల్కం’. కరటకశాస్త్రి శిష్యుడు ‘మహేంద్రం’ నా తొలిపాత్ర. కథకు తగ్గట్టు ఆ నాటకంలో కొంతభాగం స్త్రీగా నటించాలి. నా పాత్రకు మంచి పేరొచ్చింది. అడపాదడపా నాటకాలు వేస్తూనే సైఫాబాద్ కాలేజ్‌లో బీఎస్సీ చేశాను.
 
 మొత్తం ఎన్ని నాటకాల్లో నటించి ఉంటారు?

 రాళ్లపల్లి: 8 వేలకు పై చిలుకే. కాలేజ్ రోజుల్లోనే ‘మారని సంసారం’ నాటిక రాశా. అంతర్ కళాశాలల పోటీల్లో దాన్ని ప్రదర్శిస్తే.. ఉత్తమ రచన, ఉత్తమ నటుడు అవార్డులు లభించాయి. భానుమతిగారి నుంచి అందుకున్నా.  బీఎస్సీ పూర్తవగానే రైల్వేలో కొన్నాళ్లు ప్యూన్‌గా పనిచేశా. అప్పుడే కేంద్రప్రభుత్వ సాంస్కృతిక శాఖ నాటక పోటీలు పెట్టింది. ఆ పోటీల్లో మళ్లీ ఉత్తమనటుడు, ఉత్తమ రచన అవార్డులు లభించాయి. ఆ సందర్భాన్ని పురస్కరించుకొని మా రైల్వే సిబ్బంది చిన్న పార్టీ ఏర్పాటు చేశారు. నా మెడలో లావాటి మల్లెపూల దండ వేశారు. నాకు నోట మాట రాలేదు. కన్నీళ్లు వచ్చాయి. నా జీవితంలో  ఎన్ని సన్మానాలు జరిగినా,  నా దృష్టిలో అదే పెద్ద సన్మానం.
 
 బీఎస్సీ చదివి.. రైల్వే ప్యూన్‌గా పనిచేశారా!

 రాళ్లపల్లి: మా మూడో అన్నయ్య రైల్వేలోనే పనిచేస్తారు. ‘ఖాళీగా ఉండడం దేనికి! దరఖాస్తు చేయి. మంచి ఉద్యోగం వచ్చాక మారొచ్చు’ అన్న ఆయన సలహా మేరకు ఆ ఉద్యోగానికి అప్లై చేశా. ఇంటర్‌వ్యూకెళితే... ‘బీఎస్సీ చదివి ప్యూన్ ఉద్యోగం ఏంటి? ఇవ్వం పో..’ అనేశారు. మారు మాట్లాడకుండా వచ్చేశా. తీరా చివరకు ఎంపికైన అభ్యర్థుల జాబితా చూస్తే.. అందులో తొలి పేరు నాదే. తొలిరోజే మా సూపరింటెండెంట్ గంటయ్యగారు మా బేస్‌మెంట్‌లో ఉన్న బల్లలు, కుర్చీలు నాతో మోయించేశారు. కాఫీ కప్పులు కూడా కడిగించారు. కేఏ చంద్రశేఖరన్ అని... అప్పట్లో మా పై అధికారి. ఓ సందర్భంలో ఆయన ఏదో అడిగితే,  సీరియస్‌గా ఇంగ్లిష్‌లో సమాధానం చెప్పా. ‘ఎవడయ్యా వీడు ఇంగ్లిష్‌లో సమాధానమిస్తున్నాడు’ అని తోటి ఉద్యోగుల్ని అడిగారాయన.  ‘చదువుకున్నవాడండీ... తప్పని పరిస్థితుల్లో ఈ చిరుద్యోగం చేస్తున్నాడు.. ’ అన్నారు వాళ్లు. ‘అవునా... ఇక నుంచి ఏ పనులు పడితే ఆ పనులు అతనికి చెప్పొద్దు. అతని చదువుకు తగ్గట్టుగా పనులుండాలి’ అని పురమాయించారు. తర్వాత ‘సాంగ్ అండ్ డ్రామా డివిజన్’లో జాబ్ వచ్చింది. అప్పుడు చంద్రశేఖరన్‌గారే మంచి ముహూర్తం చూసి, ఉద్యోగం నుంచి రిలీవ్ చేశారు. 1970 జనవరి 4న ఢిల్లీ వెళ్లి ఉద్యోగంలో చేరా. కుటుంబనియంత్రణ, జాతీయసమైక్యత.. ఇలా వివిధ అంశాలపై నాటకాలు వేస్తూ రాష్ట్రమంతా తిరగడం నా డ్యూటీ. ఏడాదికి వందకు తగ్గకుండా ప్రదర్శనలివ్వాలి. ఇచ్ఛాపురం నుంచి హిందూపురం దాకా తిరిగా. అలా ఎనిమిదేళ్లు చేశా. ‘చుట్టుముట్టండి, ధర్మశాల, చౌరస్తా’ నాటకాలన్నీ వేశా. బుర్రకథకు వంత కూడా చెప్పేవాణ్ణి.
 
 మరి సినీరంగ ప్రవేశం ఎలా జరిగింది?

 రాళ్లపల్లి: కొమ్మూరి వేణుగోపాలరావు గారి ‘హారతి’ నవలను కొత్త హీరోహీరోయిన్లతో సినిమాగా చేయనున్నట్లు పత్రికా ప్రకటన వచ్చింది. కె.ప్రత్యగాత్మ దర్శకుడు. ‘హీరో వేషాలకు మీరెలాగూ పనికిరారు. ఇంకేదైనా వేషానికి ఉపయోగపడతారేమో.. ఓ ఉత్తరం ముక్క రాయొచ్చుగా!’ అన్నది నా అర్ధాంగి స్వరాజ్యలక్ష్మి. ఓ రాయి వేసి చూద్దామని ఆ ప్రకటన మీదే ఉన్న అడ్రస్‌కి ఉత్తరం రాశా. ‘నా హైట్ ఆరడుగులు ఉండదు. నా ముఖం అందంగా చంద్రబింబంలా ఉండదు. పదిహేనేళ్ల రంగస్థల అనుభవమైతే.. ఉంది. నటునిగా అవకాశం ఉంటే చూద్దురు’ అని... నేను వేసిన నాటకాల జాబితా కూడా రాసి పోస్ట్ చేశా. ఆ ఉత్తరం ప్రత్యగాత్మగారికి బాగా నచ్చింది. వెంటనే టెలిగ్రాం వచ్చింది. కబురు తీసుకొని మద్రాస్ రెలైక్కి... ప్రసాద్ స్టూడియోలో అడుగుపెట్టా. లోపల రాచకొండ విశ్వనాథశాస్త్రి, సి.నారాయణరెడ్డి, ప్రత్యగాత్మ కూర్చొని ఉన్నారు. నాకు మేకప్ టెస్ట్ చేశారు. ‘నువ్వు వేసిన నాటకాల్లో ఒక డైలాగ్ చెప్పు’ అన్నారు ప్రత్యగాత్మ. చెప్పాను. ‘పనికొస్తాడు..’ అన్నారు సినారె, రాచకొండ. అలా ‘స్త్రీ’(1973) సినిమాలో తొలి అవకాశం దక్కింది. ఆ తర్వాత అరకొర పాత్రలు కొన్ని చేసినా.. నా కెరీర్‌ని మలుపు తిప్పింది ‘ఊరుమ్మడి బతుకులు’(1976). అందులో నా పాత్ర పేరు తాగుబోతు హరిశ్చంద్రుడు. ఆ పాత్రకు నంది అవార్డు వచ్చింది. తర్వాత ఏడాది విడుదలైన ‘చిల్లరదేవుళ్లు’(1977)లోని వీరిగాడి పాత్ర కూడా గుర్తింపునిచ్చింది. తర్వాత మళ్లీ అంత పేరు తెచ్చిన సినిమా ‘చలిచీమలు’(1978).
 
 నటునిగా మీకు సంతృప్తినిచ్చిన పాత్ర?

 రాళ్లపల్లి: ‘సీతాకోక చిలుక’.. గొప్ప పాత్ర. ‘అభిలాష’ గుర్తుంచుకోదగ్గ పాత్ర. ‘కంచుకాగడా’.. గద్దర్‌ని పోలి ఉండే విప్లవకారుని పాత్ర. ‘రేపటిపౌరులు’.. సింప్లిసిటీ మినిస్టర్ పాత్ర. అర్ధరాత్రి స్వతంత్రం, భూపోరాటం, అన్వేషణ, సగటు మనిషి’, మణిరత్నం ‘బొంబాయి’...  ఇలా చాలానే ఉన్నాయి.
 
 ‘బొంబాయి’లోని హిజ్రా పాత్రకు మణిరత్నం దృష్టిలో మీరెలా మెదిలారు?

 రాళ్లపల్లి: ‘తెలుగు నటుల్లో ఈజ్ ఉన్నవాడు కావాలి.. నటిస్తున్నట్లు కనిపించకూడదు. అలాంటి నటుడెవరైనా ఉన్నారా?’ అని మణిరత్నం అడిగితే... రామ్‌గోపాల్‌వర్మ నా పేరు సూచించారట. నిజానికి అంతకు ముందు కూడా కొన్ని సినిమాల్లో హిజ్రాగా చేశా. అయితే... వాటి ట్రీట్‌మెంట్ అంత నాచురల్‌గా అనిపించదు.  అవన్నీ ఒక ఎత్తు... ‘బొంబాయి’లోని పాత్ర మరో ఎత్తు.
 
 ఆ పాత్రలో చూసి అందరూ షాకయ్యారు!

 రాళ్లపల్లి: నన్ను గుర్తు పట్టనివాళ్లు కూడా ఉన్నారు. ‘బొంబాయి’లో నేను చేశానంటే.. ‘ఎక్కడున్నారు?’ అనడుగుతారు. మిగిలిన సినిమాల్లా కాకుండా ఆ సినిమాలో నా డ్రస్‌కోడ్ కూడా భిన్నంగా, సహజంగా ఉంటుంది. ఉత్తరాది పద్ధతి ప్రకారం పంజాబీ డ్రస్ తొడిగించి ఓ పక్క కూర్చోబెట్టారు. మేకప్ వేసి కూడా రెండ్రోజుల పాటు నాపై షాట్స్ తీయలేదు. ఇతర షాట్స్ తీస్తుంటే చూస్తూ కూర్చునే వాణ్ణి. షూటింగ్ చేస్తూ మధ్య మధ్యలో నా వైపు చూస్తూ ఉండేవారు మణిరత్నం. మూడోరోజున మేకప్ వాళ్లను పిలిచి ‘పంజాబీ డ్రస్ తీసేయండి’ అన్నారు. పాత చీర తెప్పించి కట్టించారు. ‘ఇప్పుడు నిజంగా హిజ్రాలా ఉన్నా’రన్నారు మణిరత్నం. మానవత్వం, భావోద్వేగాలు హిజ్రాలకూ ఉంటాయని చెప్పే ఆ పాత్ర ఓ రకమైన బాధ కలిగిస్తుంది.
 
 మీ కుటుంబంలో ఆర్టిస్టులున్నారా? కళలు ఎలా అలవడ్డాయి మీకు?

 రాళ్లపల్లి: నిజంగా దైవదత్తమే. మా ఇంట్లో ఆర్టిస్టులైతే ఎవరూ లేరు. మా నాన్నగారు స్కూల్ మాస్టర్. పేరు రాళ్లపల్లి వెంకట్రావు. అమ్మ గృహిణి. పేరు కామేశ్వరమ్మ. మాది దిగువ మధ్యతరగతి కుటుంబం. నాకు ఇద్దరు అక్కయ్యలు, ముగ్గురు అన్నయ్యలు. నేనే అందరికంటే చిన్నవాణ్ణి. స్కూల్ మాస్టరైన నాన్న జీతం 14 రూపాయలు. ఆ జీతంతోనే ఏ బాదరబందీ లేకుండా మా జీవితాలు సాగిపోయేవి. ఎల్‌కేజీలో చేరాలంటే యాభైవేల రూపాయలు కట్టే దౌర్భాగ్యపు పరిస్థితి అప్పట్లో లేదు. స్కూల్ ఫీజులు ఉచితం. కరెంటూ ఉండేది కాదు. అందరూ కిరోసిన్ దీపాల ముందు కూర్చుని చదువుకున్నవాళ్లమే. ఎందుకో తెలీదు కానీ చిన్నప్పటి నుంచే కళలపై మక్కువ. ఆ ఇష్టమే కళాకారుణ్ణి చేసింది.
 
 మీ ఇంటి పేరు రాళ్లపల్లి. మరి మీ అసలు పేరు?

 రాళ్లపల్లి: రాళ్లపల్లి వెంకట నరసింహారావు. తొలినాళ్లలో ‘ఆర్.వి.నరసింహారావు’ అని టైటిల్స్‌లో వేసేవారు. ‘తూర్పు వెళ్లే రైలు’ చేస్తున్నప్పుడు దర్శకుడు బాపు గారు.. ‘ఎందుకయ్యా అంత పెద్ద పేరు? ‘రాళ్లపల్లి’.. బావుందిగా!’ అన్నారు. ‘నరికేయండి సార్’ అన్నాను. అప్పట్నుంచి రాళ్లపల్లి నా పేరై కూర్చుంది.
 
 ఈ వయసులో ఎం.ఫిల్ చేస్తున్నట్టున్నారు!

 రాళ్లపల్లి: ఇంతకాలం గురువులు చెప్పింది చేశా. నిజానికి నాకు తెలిసిందెంత? ఇప్పటి దాకా నేను చేసిందేమిటి? చేయాల్సింది ఎంత ఉంది? అనే విషయాలు తెలుసుకోవడానికే ఈ ఎం.ఫిల్. తెలుగు విశ్వవిద్యాలయంలోని రంగస్థల శాఖలో చేస్తున్నా. ఈ వయసులో ఈ చదువు దేనికి? అనే కోణంలో మాత్రం ఆలోచించొద్దు. నా దృష్టిలో ఈ యూనివర్సంతా యూనివర్సిటీనే. అందులో మనిషి అనేవాడు, ముఖ్యంగా కళాకారుడు నిరంతర విద్యార్థి.
 
 అన్నీ చెప్పారు కానీ... మీ పిల్లల గురించి చెప్పలేదు?

 రాళ్లపల్లి: నాకు ఇద్దరమ్మాయిలు. పెద్దమ్మాయి విజయమాధురి. రెండో అమ్మాయి రష్మిత. పెద్దమ్మాయి 1994లో చనిపోయింది. నా జీవితంలోనే అతి పెద్ద దుర్ఘటన అది. మెడిసన్ చదవడానికి రష్యా వెళ్లాలి. శుభ్రంగా... మద్రాస్‌లో ఫ్లైట్ ఎక్కితే ఢిల్లీలో దిగొచ్చు. ఢిల్లీలో ఫ్లైట్ ఎక్కి రష్యాలో దిగొచ్చు. కానీ ఆ అమ్మాయి అలా కాకుండా ఢిల్లీ దాకా ఫ్రెండ్స్‌తో కలిసి ట్రైన్‌లో వెళతానంది. తన కోరిక కాదనలేక స్వయంగా నేనే ట్రైన్ ఎక్కించా. నాకు మద్రాసులో చిన్న చిన్న పనులు ఉన్నాయి. వాటిని ముగించుకొని మరుసటి రోజు ఫ్లైటెక్కి ఢిల్లీ వెళ్లి... అక్కడ అమ్మాయిని రష్యా ఫ్లయిట్ ఎక్కించి వీడ్కోలు ఇవ్వాలనుకున్నా. కానీ నాకంత అవకాశం ఇవ్వలేదు దేవుడు. ట్రైన్ ఢిల్లీ చేరేలోపే ఆ అమ్మాయికి వైరల్ ఫీవర్ వచ్చింది. రైల్లోనే ప్రాణాలు వదిలింది. 1994 సెప్టెంబర్ 29.. నా జీవితంలో అత్యంత దుర్దినం. అప్పట్నుంచీ డిప్రషన్‌లోకి వెళ్లిపోయాను. ఇక రెండో అమ్మాయి విషయానికొస్తే ఎం.సి.ఏ పాసయ్యింది. పెళ్లి కూడా చేసేశా. అమెరికాలోని  శాన్‌ఫ్రాన్సిస్కోలో ఉంటారు.
 
 ఇప్పుడొస్తున్న సినిమాలైనా చూస్తుంటారా?

 రాళ్లపల్లి: 1994 సెప్టెంబర్ 22న ‘బొబ్బిలిసింహం’ ప్రివ్యూ చూశాను. ఆ తర్వాత వారం రోజులకు మా పెద్దమ్మాయి హఠాన్మరణంతో నిరాశానిస్పృహలు ఆవరించాయి. థియేటర్‌కెళ్లి సినిమాలు చూడడం మానేశా.  ఈ మధ్య మా తనికెళ్ల భరణి పిలిస్తే.. కాదనలేక ‘మిథునం’ చూశా. ఈ ఇరవై ఏళ్లలో థియేటర్లో చూసిన సినిమాలు ఈ రెండే. టీవీల్లో వస్తున్నప్పుడు మాత్రం చూస్తుంటాను. నచ్చకపోతే చానల్ తిప్పేస్తా. ఇప్పుడున్నంత విశృంఖలత్వం మా రోజుల్లో లేదండీ. వ్యాపారాత్మక ధోరణే తప్ప కళాత్మక దృక్పథంతో ఒక్కరూ ఆలోచించడం లేదు. ఒకవేళ ఆలోచించినా... వాళ్లకు అవకాశాలు రావు. అదీ పరిస్థితి.    
 - బుర్రా నరసింహ
 
 నేను వంట బాగా చేస్తానని చాలామంది అంటుంటారు. కమల్‌హాసన్, వంశీ లాంటి వాళ్లకు నా వంట చాలా ఇష్టం. ‘మీకెప్పుడూ చేతినిండా సినిమాలుండాలనేది నా ఆకాంక్ష. ఒక వేళ లేకపోతే.. నా దగ్గరకొచ్చేయండి. వారానికి రెండ్రోజులు వండిపెట్టండి చాలు. జీవితాంతం మిమ్మల్ని చూసుకుంటాను’ అనేవాడు కమల్ హాసన్. ఇక వంశీ అయితే... షూటింగ్ స్పాట్‌లోకి కూరగాయల్ని తెప్పించి నా ముందు పడేసేవాడు. ‘మీకు సాయంత్రం దాకా షాట్స్ లేవు. ఈ పనిలో ఉండండి’ అనేవాడు. నాతో తనకు చనువెక్కువ. వీళ్లు మాత్రమే కాదు. సినీ ప్రముఖులందరూ నా చేతి వంట రుచి చూసినవారే.
 
 

మరిన్ని వార్తలు