కొన్ని దారుణాలపై.. సమరశంఖం పూరిస్తే సరిపోదు. విప్లవ నినాదాలిస్తే సరిపోదు.   పిడికిలి బిగిస్తే సరిపోదు. ప్రసంగాలు వినిపిస్తే సరిపోదు. మరేం చేయాలి? అక్షరాస్త్రాలుసంధించాలి. ప్రొఫెసర్‌ మల్లీశ్వరి అదే పని చేస్తున్నారు. వాకపల్లి గిరిజన మహిళల మీద జరిగిన దాడి గురించిన కథనాలు చదవడం, వినడమే కాకుండా వాస్తవిక పరిస్థితులను పరిశీలించడానికి వాకపల్లి వెళ్లారు ప్రొఫెసర్‌ కె.ఎన్‌.మల్లీశ్వరి. ఆ పరిశీలనను సాక్షి పత్రికలో వ్యాసంగా రాశారు. ఆ వ్యాసానికి ఇటీవలే ప్రతిష్ఠాత్మకమైన లాడ్లి మీడియా అవార్డు అందుకున్నారు. ‘వాకపల్లి మహిళల పోరాటానికి సామాజిక మద్దతు తగినంతగా లభించడం లేదు. ఇతర రాష్ట్రాలకు, జాతీయ స్థాయి పాత్రికేయుల దృష్టికి విషయాన్ని చేరవేయాలనే సంకల్పంతోనే ఈ వ్యాసాన్ని అవార్డుకు పంపించాను’ అంటారు మళ్లీశ్వరి. సామాజిక ఉద్యమకారిణి ఏలూరు దగ్గర కొక్కిరపాడులో పుట్టిన మల్లీశ్వరి ప్రస్తుతం ఆంధ్రా విశ్వవిద్యాలయంలో ప్రొఫెసర్‌. ప్రజాస్వామిక రచయిత్రుల వేదిక (ప్రరవే) జాతీయ కార్యదర్శి. సామాజికాంశాల మీద రచనలు చేస్తారు. అందుకోసం స్వయంగా ఆయా ప్రదేశాల్లో పర్యటించి పరిస్థితులను అవగాహన చేసుకుని వ్యాసాలు రాస్తుంటారు. అలా గోదావరి ఆక్వా ఫుడ్‌ పార్క్, పోలవరం నిర్వాసితులు, గంగవరం పోర్టు అంశాల మీద కూడా వ్యాసాలు రాశారు. ఆంధ్రా యూనివర్సిటీలో పిహెచ్‌డి చేస్తున్న సమయంలో సారా ఉద్యమం ఊపందుకుంది. అప్పుడు యూనివర్సిటీ క్యాంపస్‌లో విద్యార్థులను సమీకరించి ఉద్యమానికి మద్దతు తెలిపారు. అలాగే యూనివర్సిటీలలో పిహెచ్‌డి చేస్తున్న అమ్మాయిలకు ఎదురయ్యే బయటకు కనిపించని లైంగిక వేధింపుల మీద గళం విప్పారు. వేధింపులు తీవ్రమైతే పోరాడటానికి సిద్ధంగా ఉన్నామనే సంకేతాన్ని గట్టిగా ఇవ్వగలిగారు మల్లీశ్వరి. ‘‘నేను విద్యార్థి దశలో ఉన్నప్పుడు సమాజం మీద స్త్రీవాద ఉద్యమాలతోపాటు రచయిత్రుల ప్రభావం ఎక్కువగా ఉండేది. ఆ ప్రభావంతోనే రచయిత్రులను ఒక వేదిక మీదకు తీసుకురావడానికి ‘మనలో మనం’ అని ఒక ప్రయత్నం చేశాను. అది నేను ఊహించనంత విజయవంతమైంది. రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా (సమైక్యాంధ్రప్రదేశ్‌) దాదాపు రెండు వందల మంది మహిళలు హాజరయ్యారు. దాంతో కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది. భావసారూప్యం కలిగిన వారితో కలిసి ప్రరవే ని ప్రారంభించాం. తన వృత్తి పాఠాలు చెప్పడం, ప్రవృత్తి సామాజికాంశాల మీద స్పందించడం’’ అంటారు మల్లీశ్వరి. ‘వాకపల్లి’ పై అక్షరయుద్ధం ‘‘నా తొలి రచన మెర్సీకిల్లింగ్‌ కథాంశంగా రాసిన ‘మరణం నా నేస్తం’. 1991లో రాశాను. ఆ తర్వాత కూడా రాస్తూనే ఉన్నాను. కానీ అత్యంత సంతృప్తినిస్తున్న రచన మాత్రం ‘నీల’ మాత్రమే. నీల కోసం ఐదారేళ్లు సమాజాన్ని అధ్యయనం చేశాను. అందుకే అంత సంతృప్తి కలుగుతోంది. వాకపల్లి మహిళల పోరాటానికి నా వంతు మద్దతుగా వ్యాసాలు రాస్తున్నాను. వారికి న్యాయం జరిగే వరకు రాస్తూనే ఉంటాను. సోషల్‌ యాక్టివిస్టు అంటే ఒక సంఘటన జరిగినప్పుడు ఆవేశంగా స్పందించి నాలుగైదు రోజుల తర్వాత ఆ సంగతి మర్చిపోవడం కాదు. ఒక అంశాన్ని తీసుకున్నప్పుడు అది పూర్తయ్యే వరకు ఆ అంశాన్ని వదలకూడదు. నేనదే నమ్ముతాను. వాకపల్లి సంఘటనను జాతీయ వేదిక మీదకు తీసుకెళ్లడం ద్వారా ఆ మహిళలకు మరికొంత మంది మద్దతు లభిస్తుంది. పత్రికల్లో వీలయినన్ని ఎక్కువ వ్యాసాలు వస్తుంటే కోర్టు తీర్పు త్వరగా రావడానికి అవకాశం ఉంటుంది. ఇప్పటికే ఆ మహిళల్లో ఇద్దరు చనిపోయారు. ఒకామె పాము కాటుతో మరణించగా, మరొకామెది సహజ మరణం. తీర్పు ఆలస్యంగా వస్తే అది న్యాయమైనా సరే, వారికి జరిగేది అన్యాయమే. అందుకే న్యాయపోరాటంలో వాకపల్లి గిరిజన మహిళలకు అండగా అక్షరపోరాటం చేస్తున్నాను’’ అని తెలిపారు మల్లీశ్వరి.   ఆగని పోరాటం విశాఖ ఏజెన్సీలో మాడుగుల మండలంలో ఉంది వాకపల్లి గ్రామం. గడచిన పదేళ్ల వరకు ఆ పేరుతో ఒక గ్రామం ఉందనే సంగతి కూడా బయటి ప్రపంచానికి తెలియదు. అయితే పదేళ్ల నుంచి వాకపల్లి పేరు వినని తెలుగు వాళ్లు లేరు. ఇప్పటికీ వాకపల్లి పేరు తరచూ వినిపిస్తూనే ఉంది. అప్పటి దురాగతం తరచూ గుర్తుకు వస్తూనే ఉంది. ఏజెన్సీ ఏరియా దాటి బయటకు రాకుండా బతుకులను వెళ్లబారుస్తున్న అడవి తల్లులు న్యాయం కోసం పదేళ్లుగా కోర్టుల మెట్లు ఎక్కుతూనే ఉన్నారు. న్యాయాన్ని అర్థ్ధిస్తూనే వారిలో ఇద్దరు మహిళలు ప్రాణాలు కోల్పోయారు. మిగిలిన తొమ్మిది మంది.. పోయిన తమవారి తరఫున కూడా పోరాడుతున్నారు. కల్మషం తెలియని గిరిజనానికి జరిగిన ఆ అన్యాయాన్ని చెప్పడానికి మాటలు రావు, రాయడానికి పేజీలు చాలవు. (నిందితులను అరెస్టు చేయాలని గళమెత్తిన మహిళాలోకం (ఫైల్‌ ఫొటో)) పాశవికంగా లైంగిక దాడి కొందు, కొండదొరలు నివసించే గ్రామం వాకపల్లి. పోడు వ్యవసాయం చేసి జీవిస్తారు. రాగి, పసుపు, వరి పండిస్తారు. 2007, ఆగస్టు 20 వ తేదీకి ముందు రోజు వరకు అది అత్యంత ప్రశాంతమైన గ్రామం. ఆ రోజు ఉదయం ఆరు గంటల సమయం. మగవాళ్లు అప్పటికే పొలాల్లోకి వెళ్లిపోయారు. ఆడవాళ్లు ఇంటి పనుల్లో ఉన్నారు. ఇంటి పనులు చేసుకుని, అన్నం వండుకుని వాళ్లు కూడా పొలానికి పోవాలి. సరిగ్గా ఆ సమయంలో హటాత్తుగా ఊరిమీదకొచ్చి పడింది యాంటీ–నక్సల్స్‌ గ్రేహౌండ్స్‌ పోలీస్‌ బృందం. మొత్తం 21 మంది ఉన్నారు! ఊరిలోని ఆడవాళ్ల మీద లైంగికదాడికి పాల్పడ్డారు. అంతా 20 నుంచి 30 ఏళ్ల లోపు మహిళలే. పదకొండు మంది మహిళలు ఆ రోజు పోలీసు పైశాచికత్వానికి బలయ్యారు. కొందరు పోలీసులు గుడిసెల్లో దూరారు, మరికొందరు మహిళలను పసుపు పొలాల్లోకి లాక్కువెళ్లారు. వాళ్ల కణతలకి తుపాకీ గురిపెట్టి, వాళ్లను నిస్సహాయులను చేసి పాశవికంగా లైంగిక దాడి చేశారు. స్థానిక ఎమ్మెల్యే రాజారావుకి సమాచారం తెలిసిన వెంటనే ఆయన పాడేరు నుంచి పాత్రికేయులను వెంటబెట్టుకుని మధ్యాహ్నం మూడింటికి వాకపల్లికి చేరుకున్నారు. బాధిత మహిళలు ఎమ్మెల్యేతో కలిసి పాడేరు సబ్‌కలెక్టర్‌ని కలిసి భోరున విలపిస్తూ తమ గోడు వెళ్లబోసుకున్నారు. పోలీసుల మీద ఎఫ్‌ఐఆర్‌ నమోదైంది. గ్యాంగ్‌రేప్, ఎస్‌సి ఎస్‌టి (ప్రివెన్షన్‌ ఆఫ్‌) అట్రాసిటీస్‌ యాక్ట్‌లతో కేసు రిజిస్టర్‌ అయింది. సామూహిక క్లీన్‌ చిట్‌! అప్పటి నుంచి ఆ గిరిజన మహిళలు న్యాయం కోసం పోరాడుతూనే ఉన్నారు. ఆందోళనలు చేస్తూనే ఉన్నారు. సిబి సిఐడీ విచారణలో ఆ పోలీసులకు క్లీన్‌ చిట్‌ రావడంతో సమాజం ఇంత భయంకరంగా ఉంటుందా అని తల్లడిల్లిపోయారు. మేజిస్ట్రేట్‌ను ఆశ్రయించారు. ‘‘పేద గిరిజన మహిళలకు జరిగిన అన్యాయాన్ని.. అన్యాయంగా గుర్తించదా సభ్య సమాజం? విచారణ చేసే అధికారులకు ఆ నిస్సహాయులైన మహిళల దీన వదనాల్లో తమింటి ఆడబిడ్డ కనిపించదో ఏమో. అలా కనిపిస్తే అత్యంత పాశవికంగా లైంగిక దాడికి పాల్పడిన నిందితులకు క్లీన్‌ చిట్‌ ఎందుకు వస్తుంది?’’ అని నివ్వెరపోయి, ఆ అడవిబిడ్డలు న్యాయం కోసం ఇంకా పోరాడుతూనే ఉన్నారు. తమ ఆవేదన న్యాయదేవత చెవులకు చేరేలా చెప్పడానికి తమకు అంతంత పెద్ద మాటలు రాకపోవచ్చు, కానీ ఆ దేవత ఒక్కసారి కళ్ల గంతలు విప్పి తమ కళ్లలో సుడులు తిరుగుతున్న ఆవేదనను చూడగలిగితే... క్షణకాలం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా తీర్పునిస్తుందనే ఆశతో పోరాడుతున్నారు ఆ గిరిజన మహిళలు. – వాకా మంజులారెడ్డి


 ఆ సీన్ - ఈ సీన్
 ‘మల్లీశ్వరి’... దగ్గుబాటి వెంకటేశ్, కత్రినా కైఫ్‌లు హీరో హీరోయిన్లుగా, విజయ భాస్కర్ దర్శకత్వంలో రూపొందిన త్రివిక్రమ్ విరచిత  హిట్ సినిమా. ఈ సినిమా టైటిల్‌ను అలనాటి ‘మల్లీశ్వరి’ సినిమా స్ఫూర్తితో పెట్టుకున్నారనేది సుస్పష్టమైన అంశం. 1951లో ఎన్టీఆర్, భానుమతీ రామకృష్ణలు ప్రధానపాత్రల్లో నటించిన చిత్రరాజం ‘మల్లీశ్వరి’. మళ్లీ అదే పేరుతో, 2004లో విడుదలయిన చిత్రమిది. అయితే టైటిల్‌ను పాత తెలుగు సినిమా నుంచి తీసుకున్నారు కానీ... కథ, కథనాలను మాత్రం హాలీవుడ్ నుంచే ఎత్తుకొచ్చారు. మన నయా ‘మల్లీశ్వరి’కి మార్గం చూసిన ఆ ఆంగ్ల చిత్రం గురించి తెలుసుకోవాలంటే యాభై ఏళ్లు వెనక్కి వెళ్లాలి.
  
 సాధారణంగా... కాపీ కొట్టాలంటే చాలా ధైర్యం కావాలి. ఒక్కసారి ఆ ధైర్యం వచ్చిందంటే... ఆపై చాలా వరకూ వ్యక్తిగత సృజన చచ్చిపోతుంది. ఆలోచనల్లో పదునూ తగ్గిపోతుంది. అయితే త్రివిక్రమ్ మాత్రం ఇందుకు పూర్తిగా భిన్నం. కథాంశాన్ని విదేశీ సినిమాల నుంచి స్వీకరించడానికి ఏమాత్రం మొహమాటపడని ఈ రచయిత, దాన్ని తెలుగువారి అభిరుచికి అనుగుణంగా వండి వార్చడంలో ఎంతో ప్రతిభను ప్రద ర్శిస్తారు. ఆయనలోని ఆ ప్రతిభను ఆవిష్కరించిన చిత్రం ‘మల్లీశ్వరి’. అయితే ఈ సినిమా కథ విషయంలో ఒరిజినల్ రచయితలకు ఎలాంటి క్రెడిట్ ఇవ్వని ఈ రచయిత, తెలుగు వెర్షన్ సినిమాను ప్రెజెంట్ చేయడంలో కూడా ఆ స్థాయిని రీచ్ కాలేకపోయారన్నది కాదనలేని నిజం.
  
 1953లో విడుదలైన ‘రోమన్ హాలీడే’ అనే ఆంగ్ల కళాఖండాన్ని... తెలుగులో ఒక సాధారణ కమర్షియల్ సినిమాగా మార్చే శారు త్రివిక్రమ్. రాజ కుటుంబం నుంచి వచ్చిన ఒక యువతి, సాధారణ జీవితాన్ని గడపడం అనే కాన్సెప్ట్‌తో వచ్చిన సినిమా ‘రోమన్ హాలీడే’. రాజకుమారి అని తెలీక ఆమెను ప్రేమించే హీరో, అతనిని ఆమె సరదాగా ఏడిపించే తీరు, వీరిద్దరి మధ్య హీరో సహాయకుడు...
 
 ఈ పాత్రల తీరు ‘మల్లీశ్వరి’లో వెంకటేశ్, కత్రినాకైఫ్, సునీల్ పాత్రలకు స్ఫూర్తి అన్నది స్పష్టం. జన సామాన్యంలోకి వచ్చిన రాజకుమారి అమాయకత్వాన్ని ఎలివేట్ చేసే సీన్లలో కూడా ఇరు సినిమాల మధ్య బోలెడు పోలికలుంటాయి. తేడా ఏమిటంటే... తెలుగు వెర్షన్‌లో హీరో, హీరోయిన్ల కథలు సమాంతరంగా నడుస్తాయి. వాటికి ‘పెళ్లి కాని ప్రసాద్’ పాయింట్‌ని యాడ్ చేశారు. హీరోని అంతఃపురంలోకి పంపి సరదా సీన్లను క్రియేట్ చేశారు.
  
 అయితే ఈ కాపీ ‘రోమన్ హాలీడే’తో ఆగిపోలేదు. కత్రినా కైఫ్ ప్యాలెస్‌లో కుక్కతో ఉండే కామెడీ, మరికొన్ని సీన్లు కూడా కొన్ని హాలీవుడ్ సినిమాల నుంచి తస్కరించినవే! ఇలా సీన్ల వారీగా లెక్కగ డితే ‘మల్లీశ్వరి’లో ‘రోమన్ హాలీడే’తో పాటు చాలా హాలీవుడ్ సినిమాల ఛాయలు కనిపిస్తాయి!
  మూలకథ ‘రోమన్ హాలీడే’ నుంచి తీసుకొని, హాలీవుడ్ రొమాంటిక్ కామెడీల నుంచి కొన్ని సీన్లను తీసుకుని సినిమాను అల్లుకుంటూ పోయి.. క్లైమాక్స్ దగ్గర మళ్లీ ‘రోమన్ హాలీడే’ మంత్రం పఠించారు రచయిత. ప్రెస్‌మీట్ పెట్టి మల్లీశ్వరిని రాజకుమారిగా పరిచయం చేసే పతాక సన్నివేశాలు సైతం హాలీవుడ్ సినిమా లోనివే.
 
 ఈ సీన్లో వెంకటేశ్, సునీల్‌లు జర్నలిస్టులమంటూ ఆ ప్రెస్ మీట్‌కు వెళతారు కదా! అయితే హాలీవుడ్ సినిమాలో హీరో, అతడి సహాయకుడు నిజంగానే జర్నలిస్టులు.
  ‘మల్లీశ్వరి’లో హీరో, హీరోయిన్లు ఒక్కటవ్వడంతో సినిమా సరదాగా ముగుస్తుంది. కానీ హాలీవుడ్‌లో మాత్రం సెన్సిబుల్ ట్రాజెడీ ఎండింగ్ ఉంటుంది. ఆ క్లైమాక్స్ ‘రోమన్ హాలీడే’ విలువను పెంచుతుంది. అదే ఆ సినిమాను అకాడెమీ అవార్డు వరకూ తీసుకెళ్లిందని పిస్తుంది. కానీ మనకు విషాదాంతాలు నచ్చవు కాబట్టి, తెలుగులో అదొక్కటీ మార్చి ఉంటారనుకోవాలి!
  - బి.జీవన్‌రెడ్డి


 ఇది మల్లేశ్వరి కృషి ఫలితం
 ‘నేనొక్కదాన్నే ఏం చేయగలను?’ అని మల్లేశ్వరి అనుకుని ఉంటే ఇప్పుడా ఊరికి ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రమే వచ్చి ఉండేది కాదు. ‘ఆరుగాలం కష్టించి పండించిన పంటకు గిట్టుబాటు లేదే...’ అని బాధపడుతూ దళారులు చెప్పిన ధరకే ధాన్యం అప్పగిస్తుంటే నేటికీ ఆమె వంటి జీవితాలు ఎదుగుబొదుగులేకుండా ఉండేవేమో. కానీ మల్లేశ్వరి తాను పడుతున్న కష్టానికి ప్రతిఫలం రావాలని, తనతో పాటు అందరికి ప్రయోజనం కలగాలని పట్టుబట్టి తమ గ్రామంలో ఐకేపీ (ఇందిరా క్రాంతి పథకం) కేంద్రాన్ని ఏర్పాటు చేయించుకుంది.
 
 పెద్దగా చదువు లేకపోయినా, సామాజిక స్పృహతో ఇంతటి మార్పునకు కీలకభూమిక పోషించిన ఉప్పులేటి మల్లేశ్వరిని దళారులతో తలపడి, సొంత ఊళ్లో ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రాన్ని ఏర్పాటు చేయించుకునేలా ప్రేరేపించిన పరిస్థితులేమిటో ఆమె మాటల్లోనే తెలుసుకుందాం...
  
 కరీంనగర్ జిల్లా రామగుండం మండలం ఆకెనపల్లి గ్రామం మాది. ఉన్న రెండెకరాల భూమిలో వ్యవసాయం చేస్తూ జీవనం సాగించేవాళ్లం. వ్యవసాయం లేనప్పుడు నేను కూలిపనులకు, నా భర్త లారీ డ్రైవర్ పనికి వెళ్లేవాళ్లం. అయితే ఏడాదంతా మేము కష్టపడి పండించిన పంటకు గిట్టుబాటు ధర రాకపోయేసరికి ఒక్కోసారి ఏడుపొచ్చేది. దళారులు, షావుకార్లు ఎంత రేటు చెబితే అంతే ఉండేది. క్వింటాల్‌కు 450 లేక 500 రూపాయలు ఇచ్చేవాళ్లు. శ్రమకు తగ్గ ఫలితం రాకపోయేది. ఒకసారి తెగించి ధాన్యం బస్తాలను గోదావరిఖనిలో ఉన్న రైస్‌మిల్లుకు తీసుకెళ్ళిన. అక్కడ క్వింటాల్‌కు 700 ఇచ్చిండ్రు. అప్పుడర్థమైంది... మధ్య దళారులు మమ్ములను ముంచుతున్నరని.
 
 ఏం చేయాలని బాగా ఆలోచించిన. 2006లో నా భర్త డ్రైవర్‌గా జగిత్యాల సమీపంలోని కొడిమ్యాలకు వెళ్లినప్పుడు అక్కడ ఇందిరా క్రాంతి పథం (ఐకేపీ) ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రాన్ని ఏర్పాటు చేసిండ్రని తెలుసుకున్నడు. వెంటనే ఆ కేంద్రాన్ని చూసినం. ఇలాంటి కేంద్రాన్నే నేనెందుకు నడపకూడదని అనుకుని ఎవరికీ తెలవకుండా అప్పటి మా ప్రాంత ఎమ్మెల్యే కొప్పుల ఈశ్వర్‌కు దరఖాస్తు చేసుకున్న. ఆయన కూడా ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రం నడుపుడు కష్టమైతదన్నడు.
 
 పంట కోసం కష్టపడుతున్నం...కనీసం గిట్టుబాటు ధర లేకపోతే ఎలా అని ఆయననే ప్రశ్నించిన. మంచి ఆలోచన అంటూ ఆయన ప్రోత్సహించి కేంద్రం ఏర్పాటుకు అనుమతిచ్చిండు. ఆనాడు 13 మహిళా స్వశక్తి సంఘాలకు చెందిన 140 మంది సభ్యులు కలిసి సంతోషిమాత గ్రామైక్య సంఘాన్ని స్థాపించాము. నేడు 22 సంఘాలతో 230 మంది మహిళలతో ఖరీఫ్, రబీ సీజన్‌లో ధాన్యాన్ని మా కేంద్రం కొనుగోలు చేస్తోంది.
  
 ఇక్కడ మహిళలే హమాలీలు
 ఆకెనపల్లిలో ఐకేపీ ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రం ఏర్పాటు చేసిన తర్వాత కేంద్రంలో పురుషులే హమాలీలుగా ఉండేవారు. వారు అప్పుడప్పుడు రేట్ల విషయంలో తమ జులుంను ప్రదర్శించేవారు. ఇలాగైతే బాగాలేదని భావించి 2010 సంవత్సరం తర్వాత గ్రామైక్య సమావేశం నిర్వహించి సంఘాలలో పేద మహిళలను హమాలీలుగా చేర్చుకునేందుకు నిర్ణయించాము. మొత్తం 44 మంది మహిళలు ముందుకు రాగా వారిని మూడు బ్యాచ్‌లుగా విభజించి ధాన్యాన్ని సంచులలో నింపడం నుంచి లారీలోకి బస్తాలను ఎక్కించే వరకు వివిధ పనులు చేయిస్తున్నాం.
 
 మహిళలు కావడంతో ఒక్క బస్తాలో 40 కిలోలే నింపుతున్నాం. ఇందుకుగాను ఒక్కొక్కరికి రోజుకు ప్రభుత్వం నుంచి క్వింటాల్‌కు 10 రైతు నుంచి 13 రూపాయల చెల్లింపు జరుగుతోంది. అలాగే సంఘాలలో చదువుకున్న మరో ఐదుగురు మహిళలకు కేంద్రం నడిచినన్ని రోజులు రోజుకు 200 చొప్పున చెల్లిస్తూ వారితో కేంద్రం పుస్తకాల నిర్వహణ, రైతుల పాస్‌పుస్తకాల సేకరణ, నెంబర్ల కేటాయింపు, తేమ శాతం లెక్కింపు తదితర పనులు చేయిస్తున్నాం.
  
 కమీషన్ డబ్బులతో ఆదా
 ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రం నిర్వహిస్తున్నందుకు ప్రభుత్వం కమీషన్ చెల్లిస్తే గతంలో దానిని ఎప్పటికప్పుడు పంచుకునేవాళ్ళం. దీనివల్ల సంఘానికి పెద్దగా డబ్బు జమ అయినట్టు కనిపించేది కాదు. కానీ 2012 నుంచి కమీషన్ డబ్బులను జమచేయడం మొదలుపెట్టాం. గడిచిన ఈ రెండేళ్ళలో సుమారు 6 లక్షల వరకు జమ చేసి సంఘంలోని సభ్యురాళ్ళు ఎవరికైనా అవసరముంటే వారికి తక్కువ వడ్డీకి అందజేస్తున్నాము.
  
 ఎంతో మార్పు వచ్చింది
 2006 సంవత్సరానికి పూర్వం, ఆ తర్వాత మా సంఘం ఆధ్వర్యంలో చేపట్టిన కొనుగోలు కేంద్రం ద్వారా ఎంతో మార్పు వచ్చింది. ఆ రోజుల్లో పంట కోసం తెచ్చిన అప్పుల బాధకు దళారులకు ఎంతకో అంత రేటుకు ధాన్యం అమ్మేవాళ్ళం. ధాన్యం తడిగా ఉంటే తక్కువ డబ్బులు ఇచ్చి మరింత నష్టపరిచేవారు. కానీ నేడు ధాన్యం ఏ రకంగా ఉన్నా సన్న బియ్యానికి క్వింటాల్‌కు 1400, దొడ్డు రకానికి 1360 చెల్లిస్తున్నాం. ఇప్పుడు రైతులందరు చాలా సంతోషంగా ఉన్నారు.
  - పందిళ్ళ శ్యాంసుందర్, సాక్షి, గోదావరిఖని
 
 ఆకెనపల్లి ధాన్యం కొనుగోలు కేంద్రంలో సభ్యురాళ్లు ఆర్ధికంగా ఎదగడమే కాక తమ పిల్లల చదువులకు కూడా ఆసరాగా ఉంటున్నారు.
 
  - మల్లేశ్వరి